Plecy wklęsłe charakteryzują się pochyleniem do przodu lędźwiowego odcinka kręgosłupa, czyli hiperlordozą lędźwiową. Ponadto odcinek piersiowy kręgosłupa jest spłaszczony, a miednica jest także pochylona do przodu. Jej przyczynami są dystonie mięśniowe oraz zwyrodnienia stawów biodrowych. Zazwyczaj szczyt hiperlordozy występuje na poziomie L5-S1. Ze względu na występujący w tym odcinku kręgosłupa przeprost, wyrostki kolczyste powodują ucisk na więzadła międzykolcowe. Wyróżnia się hiperlordozę lędźwiową sztywną i wiotką.

Hiperlordoza lędźwiowa wiotka występuje zazwyczaj u osób prowadzący siedzący tryb życia, z nadwagą oraz osłabionymi mięśniami. Charakterystyczny dla tej wady jest wypukły i wysunięty do przodu brzuch. Ponadto w stawach kolanowych zaobserwować można przeprost. Przykurczom ulegają zginacze stawu biodrowego, a osłabieniu mięśnie brzucha i prostowniki bioder.

Znacznie rzadziej występuje hiperlordoza sztywna. Charakterystyczna jest ona dla osób pracujących fizycznie, u których przeważającym ruchem jest podnoszenie, oraz u sportowców (biegaczy, wioślarzy, zawodników sportów zespołowych).  Przykurczom ulegają mięśnie kolan, nadmiernie rozwinięte są mięśnie łydek oraz grzbietu w odcinku lędźwiowym. Mięśnie brzucha są przy tym znacznie słabsze, aczkolwiek silniejsze niż w hiperlordozie wiotkiej.

Bez względu na postać hiperlordozy, zauważyć można grupy mięśni osłabionych i przykurczonych. Mięśniami zwiotczałymi są więc: mięśnie brzucha, m. dwugłowy uda, mięśnie pośladkowe, m. prostownik grzbietu (w odcinku piersiowym), mięśnie szyi. Natomiast mięśnie skrócone i przykurczone to: m. trójgłowy łydki, mięśnie proste uda, mięśnie biodrowo- lędźwiowe, m. prostownik grzbietu (w odcinku lędźwiowym), mięśnie karku oraz mięśnie piersiowe większe [1].

Źródła:

[1]Kręgosłup w stresie. Jak usunąć ból oraz jego przyczyny. Andrzej Rakowski. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2011. ISBN 978-83-7489-321-3