Choroba Scheuermanna nazywana jest także kifozą młodzieńczą, a zniekształcenie kifotyczne dotyczy zazwyczaj odcinka piersiowego (czasem również piersiowo-lędźwiowego lub lędźwiowego). W przypadku ok.20-30% chorych zauważa się ponadto lekką skoliozę. Przyczyna jest do tej pory nieznana, ale choroba zaczyna się od nadmiernego nacisku i przeciążenia płytek granicznych kręgów, przez co zostaje zaburzony ich wzrost i kształt – kręgi stają się klinowate [1,2]. W wyniku kompensacji pogłębionej kifozy piersiowej, dochodzi często również do pogłębienia lordozy szyjnej i lędźwiowej. W ciągu 6-8 miesięcy następuje także usztywnienie odcinka piersiowego. Barki pochylają się ku przodowi, ograniczony zostaje zakres ruchu zgięcia tułowia do przodu oraz unoszenia wyprostowanej kończyny w leżeniu na plecach (przyczyną jest przykurcz zginaczy kolana). Co więcej, na szczycie kifozy krążki międzykręgowe są znacznie zwężone.

Leczenie operacyjne jest rzadko stosowane – jedynie gdy kifoza przekroczy 60-75°. Ćwiczenia fizjoterapeutyczne, wzmacniające mięśnie prostujące kręgosłup i zmniejszające lordozę lędźwiową, są uzupełnieniem leczenia gorsetowego, które w tej chorobie jest podstawą.

Źródła: 

 [1]   Schorzenia i urazy kręgosłupa. Red. Jerzy Kiwerski. Warszawa : Wydaw. Lekarskie PZWL, 2014. ISBN 978-83-200-4728-8

 [2]   Poradnik fizjoterapeuty: badanie, techniki, leczenie, rehabilitacja. Red. Bernard Kolsler. Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2001. ISBN 83-04-04563-X